Co to jest intubacja dotchawicza? Dlaczego musimy zakończyć ten proces?

Intubacja dotchawicza to proces wprowadzania tchawicy do jamy ustnej, a następnie do dróg oddechowych. Odbywa się to po to, aby pacjent mógł zostać umieszczony na respiratorze, aby wspomóc oddychanie podczas znieczulenia, sedacji lub poważnej choroby. Rurka jest następnie podłączana do respiratora, który wypycha powietrze do płuc, aby dostarczyć pacjentowi oddech.

Dzieje się tak, ponieważ pacjent nie jest w stanie utrzymać dróg oddechowych, samodzielnie oddychać bez pomocy lub obu. Może to wynikać z tego, że są w znieczuleniu i nie mogą samodzielnie oddychać podczas zabiegu lub mogą być zbyt chorzy lub ranni, aby zapewnić organizmowi wystarczającą ilość tlenu bez pomocy.

1. Zastosowanie intubacji dotchawiczej

Przed zastosowaniem intubacji dotchawiczej pacjent jest zwykle uspokojony lub nieprzytomny z powodu choroby lub urazu, który umożliwia rozluźnienie ust i dróg oddechowych. Pacjent ma zwykle płaskie plecy, a osoba wprowadzająca rurkę stoi na czele łóżka, patrząc na stopy pacjenta. Pysk pacjenta jest delikatnie otwierany, a zapalone instrumenty służą do odblokowania języka i rozjaśnienia gardła, delikatnie prowadząc tchawicę w dół gardła i do dróg oddechowych.

Wokół rurki znajduje się mały balonik, który jest napompowany, aby utrzymać rurkę na miejscu i zapobiec ucieczce powietrza. Po napompowaniu balonu rurka jest mocno umieszczona w drogach oddechowych i przywiązana do ust lub zabezpieczona taśmą.

Pomyślne umieszczenie płuc jest najpierw sprawdzane za pomocą stetoskopu, a często za pomocą prześwietlenia klatki piersiowej. W terenie, na przykład gdy rurka oddechowa jest aktywowana i umieszczana przez ratownika medycznego, stosuje się specjalne urządzenie, które zmienia kolor po odpowiednim umieszczeniu.

2. Zastosowanie intubacji dotchawiczej

Intubacja dotchawicza jest wymagana podczas znieczulenia ogólnego. Leki znieczulające paraliżują mięśnie ciała, w tym przeponę, co uniemożliwia oddychanie bez respiratora. Większość pacjentów jest ekstubowana, co oznacza, że rurka oddechowa jest usuwana natychmiast po operacji. Jeśli pacjenci są poważnie chorzy lub mają problemy z oddychaniem samodzielnie, mogą dłużej pozostać na respiratorze.

Po większości operacji podaje się leki odwracające efekty znieczulenia, co pozwala pacjentowi szybko się obudzić i samodzielnie rozpocząć oddychanie. W przypadku niektórych zabiegów, takich jak operacja na otwartym sercu, pacjent nie otrzymuje znieczulenia wstecznego i powoli się budzi. Pacjenci ci muszą pozostać na respiratorach, dopóki nie obudzą się, aby chronić drogi oddechowe i samodzielnie oddychać.