Materiały do izolacji medycznej i standardy wydajności

Medyczna suknia izolacyjna jest jednym z głównych rodzajów sukni izolacyjnej, które są najczęściej stosowane w przemyśle medycznym, gdzie może wystąpić kontakt z mikroorganizmami. Mogą skutecznie opierać się zagrożeniom zewnętrznych mikroorganizmów i chronić personel medyczny przed krzywdą. Obecnie medyczna suknia izolacyjna na rynku wykorzystuje różne materiały, ale niezależnie od użytego materiału muszą spełniać określone wymagania.

Rodzaje medycznych materiałów izolacyjnych sukni

Materiały powłokowe. Większość przedsiębiorstw używa mokrego lub suchego poliuretanu, estru kwasu poliakrylowego lub polifluoru winylidenu do powlekania tkanin, a następnie używa tej tkaniny do wykonania izolacji.

Materiały kompozytowe z folii PU, TPU. Ten materiał kompozytowy ma pewne ulepszenia w zakresie oddychalności i komfortu w porównaniu z materiałami powłokowymi.

Mikroporowaty materiał kompozytowy żywicy PTFE. Wojsko ma niewielkie zastosowanie na specjalnej odzieży wojskowej w niektórych określonych gałęziach. Jego zastosowanie w medycznej sukni izolacyjnej jest nadal na etapie badań i prób. Mikroporowata cienka folia z politetrafluoroetylenu może skutecznie rozwiązać dwa główne problemy związane z materiałami powłokowymi i niską trwałością materiałów kompozytowych z PU, folii TPU i mniej niż idealną oddychalnością.

Standardy oceny wydajności materiałów do izolacji medycznej sukni

Ochrona

Metody oceny skuteczności ochronnej obejmują głównie statyczne ciśnienie wody, test rozbryzgu, infiltrację udarową, rozpylanie, penetrację krwi oraz penetrację drobnoustrojów i skuteczność filtracji cząstek.

GB19082-2003 stanowi, że poziom hydrofobowości nie powinien być niższy niż poziom GB3, a statyczne ciśnienie wody nie wymaga infiltracji 17cm H2O. Krew syntetyczna nie powinna przenikać materiału kombinezonu izolacyjnego. EN13795 stanowi, że strefa niskiego ryzyka standardowej wydajności i drobnoustrojów w strefie wysokiego ryzyka przeszła przez nie więcej niż 2a, cLog(CFU), podczas gdy drobnoustroje w stanie mokrym przeszły przez więcej niż 2,8b/B. Fartuchy chirurgiczne i ręczniki z aperturą chirurgiczną są klasyfikowane według standardowych osiągów i wysokiej wydajności, przy czym każda wydajność jest podzielona na obszary wysokiego ryzyka i obszary niskiego ryzyka. Fartuchy chirurgiczne poziomu 4 nie wymagają penetracji krwi, a ręczniki z otworami chirurgicznymi nie wymagają penetracji fagów. NFPA1999 nie wymaga przesiąkania wody podczas testu rozpylania, penetracji faga w teście penetracji wirusa i szybkości rozprysku ≥ 70% w teście rozpylania.

Komfort

Jako materiał do noszenia, na komfort materiałów izolacyjnych wpływa wiele czynników, w tym oddychalność, przepuszczalność pary wodnej, ugięcie, jakość, grubość powierzchni, wydajność elektryczności statycznej, kolor, współczynnik odbicia, zapach, uczulenie skóry oraz projektowanie i szycie w procesie produkcji odzieży. Podstawowe wskaźniki oceny obejmują przepuszczalność powietrza, przepuszczalność wilgoci i gęstość ładunku. NFPA1999 stanowi, że całkowite rozpraszanie ciepła powinno wynosić ≥ 450w/9%, GB19082 wymaga przepuszczalności wilgoci ≥ 2500G/m2 * d, a gęstość ładunku elektrostatycznego powinna wynosić ≤ 0,6uC. YY/T0506 wymaga, aby medyczne fartuchy chirurgiczne i materiały ręczników z aperturą miały przepuszczalność powietrza, z jednostką określonych wskaźników określonych dla materiału.

Właściwości fizyczne i mechaniczne

Metody oceny właściwości fizycznych i mechanicznych materiałów izolacyjnych obejmują głównie wytrzymałość na zerwanie, wytrzymałość na rozerwanie i wytrzymałość na przebicie. EN13795 stanowi, że siła rozerwania w stanie suchym wynosi ≥ 40N, siła pękania w stanie mokrym w obszarze wysokiego ryzyka wynosi ≥ 40N, i nie ma wymagań w obszarze niskiego ryzyka. Wytrzymałość na zerwanie w stanie suchym wynosi ≥ 20N, a wytrzymałość na zerwanie w stanie mokrym w obszarze wysokiego ryzyka wynosi ≥ 20N i nie ma wymagań w obszarze niskiego ryzyka. GB19082 stanowi, że wytrzymałość na zerwanie wynosi ≥ 45N, a wydłużenie przy zerwaniu wynosi ≥ 30%. NFPA1999 stanowi, że każda warstwa ma wytrzymałość na zerwanie ≥ 135N, a każda prowadząca prowadnica ma siłę rozerwania ≥ 34Kpa, siłę przebicia ≥ 25N, wytrzymałość na rozdarcie ≥ 36N, i wytrzymałość na pękanie ≥ 67N/50mm.

Ponadto GB19082 wydał przepisy dotyczące podrażnienia skóry, resztkowego tlenku etylenu, ognioodporności i dezynfekcji materiałów do izolacji medycznej.