Zindywidualizowana opcja Veress Needle i dializy otrzewnowej u pacjentów z chorobą nerek

Wygoda technologii igły Veress

Szpitalny oddział nefrologii z powodzeniem przeprowadził cewnikowanie metodą dializy otrzewnowej u 50-letniego pacjenta z niewydolnością nerek za pomocą igły Veress pod kierunkiem kolorowego USG, skrócenie konwencjonalnego czasu pracy od 2 do 3 godzin do około 1 godziny. Dodatkowo, z powodu małego nacięcia, ból pacjenta został znacznie zmniejszony, a powrót do zdrowia po operacji był szybki. Pacjent jest teraz na dializie domowej ze stabilnym stanem.

Niewydolność nerek pacjenta była ciężka i wymagała dializy, aby złagodzić objawy i kontrolować stan. Jednak ze względu na niewygodny transport do szpitala, pacjentowi trudno było ukończyć regularną dializę. Po dokładnym zbadaniu stwierdzono u pacjenta resztkową czynność nerek; w związku z tym wdrożono leczenie dializą otrzewnową z igłą Veress. Dializa jest metodą terapeutyczną, która usuwa składniki płynów ustrojowych przez półprzepuszczalne błony. Można go podzielić na dwa typy: hemodializę i dializę otrzewnową. Kiedy choroba nerek rozwija się w mocznicy, hemodializa jest często konieczna do usunięcia metabolicznych produktów odpadowych z krwi w celu jej oczyszczenia. Hemodializa wymaga stosowania antykoagulantów, które mogą powodować pewien poziom ryzyka krzepnięcia i stanowić dylemat dla pacjentów z chorobami układu krążenia. Dodatkowo, aby zapewnić prawidłowy metabolizm, pacjenci na ogół muszą poddawać się trzem sesjom hemodializy w tygodniu, a każda sesja trwa cztery godziny, co może mieć pewien wpływ na ich życie. Ponadto pacjenci z chorobami zakaźnymi, tacy jak pacjenci z wirusowym zapaleniem wątroby typu B i C, nie mogą dzielić się sprzętem z innymi podczas hemodializy, co również zwiększa ich koszty leczenia.

W porównaniu z hemodializą technologia dializy otrzewnowej Veress jest wygodniejsza, ekonomiczna i ma zastosowanie. Może zaoferować pacjentom z chorobą nerek więcej opcji leczenia. Dializa otrzewnowa umożliwia przejście przez umieszczenie cewnika wielkości pałeczki przez ścianę brzucha i wymianę składników osocza po drugiej stronie otrzewnej płynem do dializy otrzewnowej w celu usunięcia produktów przemiany materii i nadmiaru wody oraz materiały odpadowe. Dodatkowo może uzupełniać substancje potrzebne organizmowi płynem do dializy otrzewnowej. Do dializy otrzewnowej wymagana jest tylko jedna niewielka operacja umieszczenia cewnika, a cewnik może być używany przez całe życie. Pacjenci muszą tylko regularnie wymieniać zewnętrzny cewnik. Ponieważ wymiana płynów jest prosta, pacjenci mogą nauczyć się metody operacji dializy otrzewnowej pod kierunkiem lekarza i samodzielnie wykonywać dializę otrzewnową w domu, co jest wygodniejsze.

Technologia igły Veressa zmniejsza uraz i sprawia, że dializa otrzewnowa jest bardziej precyzyjna

Nieustannie rozwija się również odpowiednia technologia dializy otrzewnowej. Oryginalna dializa otrzewnowa wymagała nacięcia, podczas gdy minimalnie inwazyjne umieszczenie cewnika kierowane kolorowym ultradźwiękiem wymaga tylko małego nacięcia w celu otwarcia warstwy tłuszczu w ścianie brzucha, bez przecinania prostego mięśnia brzucha, zmniejszenie uszkodzeń mięśni. Ponadto zastosowanie igły Veress dodatkowo zmniejsza uszkodzenia operacji i poprawia jej skuteczność. Igła Veress ma urządzenie ochronne, które dokładnie lokalizuje penetrację ściany brzucha pod kontrolą USG. Przedni koniec igły Veress staje się tępy i może uniknąć nakłucia narządów jamy brzusznej, zmniejszając występowanie krwawienia i innych powikłań. Ponadto, ze względu na precyzję operacji, czas operacji można znacznie skrócić, a nacięcie jest mniejsze, co przyspiesza powrót do zdrowia po operacji u pacjentów. Dlatego pacjenci z różnymi ostrymi i przewlekłymi niewydolnością nerek mogą stosować dializę otrzewnową wspomaganą technologią igły veress, w połączeniu z odpowiednim leczeniem farmakologicznym, aby skutecznie opóźnić postęp niewydolności nerek, chronić resztkową czynność nerek, I zapewniają lepszy wybór leczenia dla pacjentów, którzy nie są wygodni do regularnej dializy szpitalnej i których budowa ciała jest stosunkowo słaba (np. pacjenci długo przykuwani do łóżka).